Cud nad Wisłą
Armii Czerwonej rozkazano zdobyć Warszawę do dnia 12 sierpnia 1920 r., która następnie mniej więcej do tego czasu dotarła do linii
Wisły oraz na przedpola
stolicy i 13 sierpnia w okolicach
Warszawy rozpoczęły się walki, lecz nie przyniosły one
bolszewikom zwycięstwa. Znad rzeki Wieprz
polskie wojska, dowodzone przez
Józefa Piłsudskiego, zaatakowały tyły
wroga, a zaciekłe walki toczyły się
na linii między Działdowem a Włodawą. Oddziały
Piłsudskiego przełamały
front wroga, którego
wojska zaczęły się wycofywać.
Polacy zaczęli powoli odzyskiwać utracone wcześniej tereny, a pod koniec września nad Niemnem rozegrała się ostatnia wielka
bitwa.
Walka warszawska (nazwana cudem nad Wisłą) rozegrana 13-25 sierpnia 1920 r. uratowała
Polskę i
Europę przed potopem
komunizmu, a
Lenin i jego przedstawiciele, np.:
Dzierżyński i
Marchlewski, nie byli już w stanie realizować planów tworzenia
Polskiej Republiki Radzieckiej i szerzenia
komunizmu dalej na zachód.